من به این جمله نمی اندیشم ...
من مناجات درختان را هنگام سحر عطر گل یخ را با بادنفس باک شقایق را در سینه ی موج صحبت چلچله ها را با ماه
نبض پاینده ی هستی را در گندم زار گردش رنگ و طراوت را در گونه ی گل
همه را می شنوم می بینم من به این جمله نمی اندیشم
بتو می اندیشم ای سرا پا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت همه جا من به هر حال که باشم به تو می اندیشم
تو بدان این را تنها تو بدان تو بیا تو بمان با من تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب من فدای تو به جای همه گل ها تو بخند
اینک این من که به پای تو در افتادم باز ریسمانی کن از ان موی
تو بگیر تو ببند تو بخواه پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ی باد هوا را تو بخوان تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش من همین یک نفس از جرعه ی باغی ست
اخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش
دلم می خواست تنهام نذاره ولی فقط می خواد همین کارو بکونه نمی دونم این فکرای بی خود چیه که تو این مغز می گرده ولی امیدوارم همش دروغ باشه .... دروغ باشه .... فقط ازش تمنا می کنم تنهام نذاره .... تمنا می کنم
سلام...
این شعر فریدون مشیری انتهای شعره...
خیلی این شعر رو دوست دارم...
تمنا نکن...آدمیت مرده است
اگه بخای و بخاد میشه
آرزو کن نه تمنا
شاد باشی
سلام.از لطف شما ممنونم
این فکرا چیه آخه :(
باز هم از لطفت ممنونم.به چه می اندیشی؟به جستجویی ژرف در قلب زندگی؟
سلام من به چیزی می اندیشم که هرگز وجود نداره یه عشق که داره تمام وجودمو به اتیش می کشه ولی نمی تونه بفهمه که چی می کشم مثل یه شمع اب می شم و هیچ کس هیچی نمی دونه ... به هر حال امیدوارم شما موفق بشید
موفق باشی
نمی دونستم رز آبی هم وجود داره؟!خوب می فهمم چی می گی .مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش