می تراود مهتاب می درخشد شب تاب
نیست یکدم شکند خواب به چشم کس و لیک خم این خفته چند
خواب در چشم ترم می شکند
نازک ارای تن ساق گلی
که به ان کشتم وجان دادمش اب
ای دریجا به برم می شکند
می تراود مهتاب می درخشد شب تاب
نگران با من استاد سحر
کز مبارک دو صبح اورم این قوم بان باخته را
بلکه خبر در جگر خاری لیک به تخم می شکند
می تراود مهتاب می درخشد شب تاب
می رسد پای ابله از راه دراز
پیرمردی تنها کوله بارش بر دوش
استاده بر درگاه
زیر لب می گوید با خود
تخم این خفته چند
خواب در چشم ترم می شکند
شاید تا حالا خوا تو چیم تر تکتکتون شکسته باشه به طوری که خود به خود بیاد پایین و تو نتونی جلوشو بگیری ... یه تصمیم گرفتم می دونم همتون بهم می گین دیوونم ولی فکر می کنم اینجوری بهتره ... تصمیم گرفتم دیگه اینجا هم دردودل نکنکم ... دیگه هیج جایی وجود نداره که حرفامو تحمل کنه ... دیگه هیج جا یا هیچ کس که از اول وجود نداشت و نداره ... می خوام بدونید من اونقدر اشغال نیستم ... یعنی هستم ولی نه اون مقداری که شماها فکر می کنید ... عوضی هستم ... ولی نه اونقدر که شماها فکر می کنید ... هر صفتی شما ها به من بدید دروسته ولی نه اونقدری که شماها فکر می کنید ... خودمم تمام حرفاتونو تایید می کنم تا بیازی به شاهد نداشته باشید ... می خوام جیغ بزنم بگم که چقدر تنهام ... بگم که چرا تنهام گذاشتی ... چرا رفتی حتی بدون یه یادگار از خودت ... بگم دبگه اونقدر من و قابل نمی دونی که یه سر ناقابل به این وبلاگ شکست خورده و دل شکسته بزنی می دونم ... ولی ... دوباره ولی ها چرا ها شروع شد ... هیچی ولی هیچی ولش کن ...
پس من دیگه حرف دلمو اینجا نمی زنم ولی باید یه موضوع برای وبلاگ پیدا کنم !!!
از همتون ممنونم که این دل شکسته رو تا این وقت تحمل کردید ... ممنونم
دلم حوس یه اپدیت درست و حسابی کرده .....
می خوام بگم که چقد دلم تنگه واسه تمام چیزایی که داشتم و حالا از دست دادم بگم چقد
تنهام بگم که اون عشق بد جوری تنهام گذاشته ....درست تو موقعی که لازمش دارم درست تو وقتی که می خوام باهاش حرف بزنم .......می خوام بهش بگم که چمه بگم کیم برای کیم ...... می دونم تمام حرفام تکراریه اینو می دونم ......واسه اون از اول همه حرفام تکراری بوده و هست ...... دیگه هیچ کسو ندارم که بهش بگم دارم تو دردام می سوزم هیچ کسو ........ شعرایی که می نویسم حرفایی که می زنم یا می نوازم مخصوصا توی زدن پیانو می تونم تمام حرفامو یه جا خالی کنم ..... تو موقعی که تنهای تنها می زنم برای دلم برای هر چیز دیگه از حسی که توی انگشتام هست یا حس اهنگام کاملا میشه فهمید چمه میشه فهمید کیم چرا اینقد ناراحتم چرا اینقد بی حوصله ام چرا اینقد نابودم ..... حسی که تو نگام هست همه چی می گه ...... همه چی .... نمی خوام ناراحت بشین ....ولی وقتی گوله گوله اشکام روی پیانو میریزه دیگه همه چییو هر کسی می تونه بفهمه....
نمی دونم چرا هیچ کس باور نمی کنه منم یه عاشقم منم جون دارم منم برای کسی زندگی می کنم که دوسش دارم ...چرا همه فکر می کنن من دروغ می گم؟؟؟...... شاید چون اون طوری که باید عشقمو نشون می دادم ندادم .....شایدم اصلا از اول باورش نداشت که حالا بخواد بفهمه یا حس کنه یا هر چیز دیگه .......
می خوام که حداقل یه نفر بود که می تونستم تمام حرفای دلمو پیشش خالی کنم ولی هنوزم خوشحالم چون اینجا رو دارم تا بتونم بیام توش و حرف بزنم ..... بگم که چرا زنده ام چرا زندگی می کنم چرا حرف می زنم و هزار تا چرای دیگه .... یه چرا هایی هستن که جوابشون هیچ وقت برام روشن نمی شه نمی دونم چرا ولی روشن نمیشه ..... مثل همین که اون ( عشق ) همیشه ازم می پرسه = " چرا منو دوست داری؟"
این تنها سوالیه که واقعا ازش بدم میاد ازش متنفرم ...... راستش خودمم جوابشو نمی دونم .....واقعا " چرا ؟ " به نظر خیلی ها اگه ادم بی دلیل یه کسی رو دوست داشته باشه معلومه عشقش علکیه ..... اره ولی مال من بی دلیل نیست اتفاقا خیلی خیلی دلیل داره و چون دلایل خیلی زیادی داره نمی دونم چرا ... همتون فکر می کنید دیوونه شدم ولی من فقط عاشق شدم همین .... براتون اهمیت نداره که من بمیرم یا زنده بمونم واسه خیلی ها اهمیت نداره اینو می دونم ...... واسه اون عشق واسه خودم واسه هر کسی که میاد اینجا نظر میده .... یا اینارو می خونه
ولی من واقعا از یه نفر متشکرم و تا عمر دارم دوسش دارم کسی که زندگی رو به من برگردوند
کسی که بهم گفت من کیم تو وقتی که کلی درد دوروبرم بود باهام موند حرف زد پای دردام نشست ..... راهنماییم کرد .... خلاصه بهم خیلی کمک کرد که بفهمم کیم و خودمو بشناسم .. از همین جا ازش ممنونم و امیدوارم همیشه تو زندگیش موفق باشه و به امید دیدارش هر چه زود تر.... راستی دیروزم تولدش بود با یه کمی تاخیر " طناز عزیزم تولدت مبارک"
یه کم هوا خوردن برا این مغز خسته لازم بود از هفته پیش این بچه ها گیر داده بودن بیا بریمlشمال من می گفتم نه !! آخرشم نرفتم ..... دیگه جمعه بدجوری حالم گرفته بود دیگه حالم از خودمو از دنیای اطرفم از همه و همه از رفتاری که تو این روزا دارم بهم می خورد ..... دلو زدم به دریا زنگ زدم یکیشون اومد دنبالم با هم رفتیم شمال تو این ۲ روز از دم دریا تکون نخوردم حتی برای خوابیدن همون جا خیره به ابی که روزی منم مثل اون اینقد زلال بودم ولی حالا یه لجن بیش نیستم .... سنگهایی که پشت سر هم تو آب می رفت و اشکایی که پشت سر هم پایین می یومد ... دیگه خودم تو دست خودم نبودم نمی دونستم چی کار میشه کرد .... برا خودم همین جوری گریه می کردم بدون هیچ دلیلی
موقع برگشت سعی کردم خوب شمالو به یاد بسپارم تا شاید این اخرین دیداره ..... دوست داشتم تنها جایی که منو می فهمید و علاوه بر گوش دادن نصیحتم هم می کردو هیچ وقت ترک نکنم ولی حیف که مجبور شدم حیف..
اهان یه چرای دیگه ؟؟؟ چرا من اینقد به خودم دروغ می گم؟؟؟ این یکی رو دیگه هیچکی نمی تونه بگه .... من به خودم دروغ می گم تا بتونم زندگی کنم حرفایی که طاقت راست بودنشونو ندارم ... به دروغ به خودم می گم ..... تا بشه باورش کرد .. این یکی رو خودم می دونستم ....
ببخشید خیلی سرتونو درد اوردم .... موفق باشید